Aangezien mijn burn-out de reden is dat ik eindelijk gestart ben met huisdierenfotografie en ik het meerdere keren heb genoemd, dacht ik misschien is het goed om het hele verhaal te delen. Is dit het eerste blog wat je voorbij ziet komen en wil je bij het begin beginnen, kijk dan hier.
Mocht je geen zin hebben om alles te lezen, ik heb dit hele verhaal (niet woord voor woord) ook verteld en opgeslagen in een highlight op mijn IG.
Zoals ik al in mijn eerdere blogs heb geschreven was deze burn-out al heel lang in de maak.
Gelijk een disclaimer, een burn-out is bij iedereen anders. De oorzaken zijn anders, de gevolgen en de duur is bij iedereen anders. Dit is wat ik heb ervaren en ervaar, maar dit hoeft dus helemaal niet te zijn wat iemand anders ervaart.
Mijn Klachten
- Het is geen verrassing, maar vermoeidheid. Ik ben alleen maar moe, moe, moe... weinig energie oh ja en moe.
- Hoofdpijn. Dit is de eerste indicatie dat ik meer rust moet nemen. Als ik te veel gedaan heb of slecht geslapen heb, krijg ik hoofdpijn. Als ik hier niet naar luister, trekt het ook echt niet meer weg.
- Als de vermoeidheid toeneemt, krijg ik ook een twitchend oog.
- Slecht slapen, ik slaap al heel lang niet goed. Maar merk nu dat ik veel slechter tegen stress kan. Zodra ik me onbewust ook maar ergens druk over maak slaap ik gelijk een heel stuk slechter.
- Emotioneel. Ik kan janken om niets, boos worden om de kleinste dingen. En vooral ook weer als ik weinig energie heb.
- Slechte concentratie met name met cijfers. Ik haal heel makkelijk getallen door elkaar als ik ze moet opschrijven.
- Mijn geheugen is een drama
- Als ik het niet opschrijf vergeet ik het
- Namen waren al een drama maar nu helemaal
- Prikkels. Ik kan maar heel weinig prikkels hebben. Een intensief gesprek van een halfuur en ik kan al helemaal uitgeput zijn. Hoe meer mensen, hoe meer prikkels. Het gevaar hiermee is dat ik wel mee kan gaan in de energie van iemand, dus ik merk pas hoe moe ik ben als ik een momentje rust heb.
- Sinds mijn terugval heb ik fysiek ook klachten.
- Veel meer spierpijn dan voorheen.
- Veel langer spierpijn dan voorheen.
- Al mijn spieren verzuren heel snel.
- Bij iets zwaardere/intensieve inspanning wordt ik duizelig, dit is soms ook al met snel wandelen.
Het komt erop neer: je moet met AL-LUS rekeningen houden.
Gevolgen
Ik sportte 3-4 in de week. 2-3 keer fitness, 1x voetbal of anders hardlopen. Ik kon zwaar trainen qua gewichten, voluit rennen en voetballen, gelukkig allemaal geen probleem en juist heel fijn om te doen. En voor m'n burnout deed ik ook nog 1x zaalvoetbal in de week, dit was vorig jaar al heel veel minder. Nu sport ik nauwelijks.
Eind augustus begon voetbal weer, ik heb de 1e wedstrijd 30 min gespeeld, ik was eigenlijk al helemaal kapot van alle prikkels. Het vorige seizoen trainde ik niet, omdat deze erg laat waren en ik dan onvoldoende slaap zou krijgen voor een werkdag (serieus je voelt je zo'n oma...), maar kon ik op de zondag gewoon een volle wedstrijd spelen. Ik heb de 2e wedstrijd besloten om, in ieder geval tijdelijk, te stoppen. Ik was alleen maar in gevecht met mezelf. Ik kan niet halfbakken sporten. En ookal geef ik 100%, het is niet de 100% van een jaar terug en zeker niet van daarvoor.
Deze beslissing heeft me wel rust gegeven, maar was ontzettend moeilijk om te maken. Mijn lichaam liet me in de steek. Dat m'n hoofd niet functioneert zoals hoort, kan ik enigszins accepteren, maar ik heb altijd op mijn lichaam kunnen bouwen.
Gelukkig ook goed nieuws, sinds eind november/begin december merk ik fysiek iets vooruitgang. Ik heb 2 wedstrijden gespeeld. Conditie was een drama, maar ik merk dat na de 2e wedstrijd de spierpijn al een stuk minder was. Ik begin mijn lichaam weer een beetje te herkennen.
Ik probeer 2x in de week wat krachtoefeningen thuis te doen, maar nog zonder gewicht.
Een ander gevolg van mijn klachten...
Zoals je kunt begrijpen, naar aanleiding van de klachten die ik ervaar, ben ik dus veel minder aanwezig bij sociale activiteiten. Ik probeer verjaardagen altijd wel te gaan, maar moet op tijd weer weg. Ik drink op het moment niet/nauwelijks, omdat ik anders mijn grenzen niet goed meer voel.
Zaalvoetbal, was voor mij een plek waar ik mijn vriendinnen wekelijks zag, maar ook dit doe ik dus nauwelijks i.v.m. dat de wedstrijden doordeweeks 's avonds zijn en ik vaak de volgende dag moet werken. Als ik dan ga voetballen, slaap ik niet op tijd en kan ik dus niet werken, hetzelfde eigenlijk als met de trainingen voor veldvoetbal.
Om een lang verhaal kort te maken, je wereldje kan best klein worden als je niet oplet. Plus als dingen heel lang duren vergeten mensen het, wat begrijpelijk is, je ziet niets aan de buitenkant, maar dat maakt soms dat je je nóg meer een zeurpiet voelt.
Dit is iets wat ik misschien te veel heb laten gebeuren, volledig mijn verantwoordelijkheid, en daar ben ik aan aan het werken om dit verder te voorkomen.
Wat helpt mij?
- Leuke dingen doen (maar niet te lang);
- Buiten zijn, ik probeer veel te wandelen;
- Veel rust tussendoor;
- Niet te veel plannen, of in ieder geval accepteren dat je je planning om moet gooien of dat ie helemaal niet doorgaat. En als je dingen plant, ook tijd voor de rustmomenten inplannen;
- En luisteren naar mijn lichaam!
Huisdierenfotografie
Zoals ik aan het begin van ieder burn-outblog aangeef, is mijn burn-out de reden dat ik nu werkzaam ben als huisdierenfotograaf.
Ik moest op zoek naar dingen waar ik energie van kreeg. Ik fotografeerde voor mijn burn-out al, met name natuur en mijn collectie van zeldzame planten, maar ik wilde altijd al iets met dierenfotografie doen. Ik had er alleen nooit tijd voor.
Ik heb fotograferen altijd heel ontspannend gevonden, plus ik kan er mijn creativiteit in kwijt. Als ik het dan kan combineren met mijn liefde voor dieren, wat is er beter dan dat?
Na mijn terugval had ik opeens tijd in overvloed, dus heb ik die kans gepakt om ermee aan de slag te gaan. Ik heb meerdere opleidingen gevolgd en heb al een behoorlijk portfolio opgebouwd.
Tot nu toe kan ik me misschien beter hondenfotograaf noemen, maar ik zou in 2024 heel graag uitbreiden met andere dieren. Hoe geweldig is een outdoor fotoshoot met jouw kat of paard, of misschien heb je wel een geit, koe of alpaca waar je super gehecht aan bent. Niets is te gek, dus neem vooral contact op om te overleggen over de mogelijkheden!