"Fotografeer je alleen dieren?" Die vraag krijg ik heel vaak. Het antwoord: ja, ik fotografeer alleen dieren – en daar heb ik heel bewust voor gekozen.
Natuurlijk leg ik met alle liefde de connectie tussen baas(jes) en hun dieren vast, maar de nadruk tijdens een fotoshoot zal altijd liggen op het huisdier. En zonder huisdier, geen shoot 😉
Ik heb bijna 15 jaar als (sport)fysiotherapeut gewerkt. De laatste 3-4 jaar ook als leefstijlcoach. Ik heb al die tijd met mensen gewerkt om ze zo fit mogelijk te krijgen/houden.
Ik heb altijd een hele goede band gehad met mijn patiënten en heb dit werk met ontzettend veel plezier gedaan, maar een paar jaar terug (iets na de corona) heb ik een burn-out gekregen. Door de burn-out kon ik mijn werk als sportfysio niet meer uitvoeren. Het intensief gesprekken voeren met mensen kostte, en kost nog steeds, heel veel energie.
Dus daar ga je dan, 7 jaar studie inclusief een specialisatie, en je kunt je werk niet meer doen. Ik moest op zoek naar dingen waar ik energie van kreeg, waar ik gelukkig van werd en vooral loslaten wat energie kostte.
Ik heb de hele hoe en wat over mijn burn-out in meerdere blogs beschreven, dus dat ga ik niet nog een keer doen. Mocht je het interessant vinden, dan kan je die hier terugvinden.
Ik kan niet zonder huisdieren
Ik ben opgegroeid tussen de huisdieren. Ik kan mij geen moment herinneren dat we niet minimaal één huisdier hadden.
Ik met Wim, Arie en Tygo
Als je mij vroeg wat ik wilde worden? Archeoloog 😅, maar toen ik erachter kwam dat je niet perse dino's zou ontdekken, dierenarts. Het hele dierenarts-plan werd van de baan geveegd toen ik erachter kwam dat ik ze dan zou moeten opereren en dan nog in combinatie met mijn angst voor naalden zou dat toch niet echt werken allemaal haha.
Het leukste aan mijn bijbaan op de Zaanse Schans? Met de geitjes knuffelen!
De leukste date die ik met mijn man heb gehad? Een wandeling met alpaca's!
Het beste cadeau van mijn man? Dat ik een 2e en 3e kat mocht gaan uitzoeken (de 1e was een voorwaarde om überhaupt samen te blijven. De hond wilde hij graag, dus daar zei ik natuurlijk geen nee tegen 😉).
Mijn lieve katten nu: George, Blue en Charlie
Bij mijn moeder thuis hebben we echt allerlei dieren gehad:
- Cavia's
- Ratjes
- Een chinchilla - toen het nog mocht
- Schildpadden (deze zijn er nog steeds)
- Vissen (ik had een eigen tropisch aquarium)
- Russische dwerghamsters - toen het nog mocht
- Woestijnratjes
- Konijnen
- Honden
- en niet te vergeten een hele hoop katten.
Bij mijn vader had ik goudvissen haha.
En hoewel al deze dieren me dierbaar waren, was er één kat die er tussenuit sprong. Één kat die altijd met me mee is verhuisd en eigenlijk zijn hele leven bij mij is geweest, één kat die écht van mij was: Wim.
Mijn moeder had gezegd dat ik zelf mocht weten wat ik van mijn verjaardagsgeld ging kopen. Ik zat nog op de basisschool. Volgens mij heb ik niet heel lang hoeven nadenken over waar mijn geld naartoe zou gaan.
Wim stond vrijwel altijd klaar als ik thuis kwam van school. Zo niet, dan was het even roepen in de tuin en dan kwam hij aangerend. Hij sliep altijd bij mij op de kamer, het liefste bovenop me. Onafscheidelijk zou je kunnen zeggen.
Ik heb door de jaren heen nog meer katten die écht van mij waren (deze had ik ook zelf gekocht, zij sliepen ook altijd bij mij etc. etc.), maar die zijn door verschillende omstandigheden niet met mij mee kunnen verhuizen. We hebben dit natuurlijk wel geprobeerd, maar het was helaas geen succes. En ookal wilde ik ze heel graag bij me houden, de dieren vonden het prettiger in hun oude huisje bij mijn moeder en broertje.
Wim is gelukkig behoorlijk oud mogen worden. Hij heeft zelfs de eerste paar jaar van mijn relatie met mijn man nog bij ons geweest. Het huidige huis heeft hij helaas niet meer mee mogen maken.
Ik en Wim
Heb jij ook een huisdier van jongs af aan gehad? Dan weet je waarschijnlijk hoe sterk deze band kan zijn.
Toen hij overleed, was onze financiële situatie heel anders dan nu.
Dit was ook de eerste kat waarbij mijn moeder niet alles had geregeld met cremeren etc. Ik was niet op de hoogte van wat er allemaal bestond aan dingen die je kon laten maken van bijvoorbeeld vacht, ook een pootafdruk heb ik niet aan gedacht. Het enige wat ik had gezien was iets met het as, maar dat was gewoon niet te betalen voor mij toen.
Wat ik gelukkig wel had, en nog steeds heb, zijn de foto's die ik de laatste jaren met en van hem heb gemaakt. Ik heb helaas geen foto's van hem als kitten en de andere foto's zijn met name “kiekjes", maar alles is beter dan niets.
Van die foto's heb ik een collage gemaakt en die heeft al die tijd in de slaapkamer gehangen/gestaan.
In mijn nieuwe kantoor wordt het tijd voor een nieuwe collage van losse foto's aan de muur en mag deze weg. Hij is helaas een paar keer omgegooid door George en daarbij beschadigd geraakt.
Binnenkort dus maar eens alle foto's opgraven en de leukste laten afdrukken.
Foto's, fotografie & me
Ik heb het al vaker gezegd, maar ik hou van foto's. Ons huis hangt er vol mee. Ik maak van alle (actieve) vakanties een fotoboek.
Ik heb van jongs af aan altijd wel foto's gemaakt. Geen spannende camera's, maar een klein fototoestel met een fotorolletje. Dat maakte wel dat je eigenlijk alleen foto's maakte met bijzondere gebeurtennissen, vakanties, verjaardagen, schoolreisjes etc.
Met de huidige digitale camera's is dat natuurlijk helemaal veranderd.
Het grappige is dat ik vroeger wel echt een hekel had aan op de foto gaan. Ik kon nooit echt op commando lachen. Ik stond altijd op de foto halverwege een woord en dus super charmant met je mond open of ik had net iets te eten.
Door het werken bij de Zaanse Schans, zeker als een van de weinige blonde dames, moest ik heel snel leren poseren. Ik moest daar zo vaak op de foto met toeristen dat ik daar heel snel aan gewend was en ook die echte lach te voorschijn kan toveren wanneer dat nodig was.
Mijn man was ook echt geen fan van op de foto gaan. Na een paar jaar toch gedwongen af en toe op de foto te moeten, want ja ik was niet in m'n eentje op vakantie… vindt hij het ook een stuk minder vervelend.
Het keerpunt is volgens mij geweest in Londen. We waren eekhoorntjes voeren in het park op mijn verjaardag, dat wilde ik perse doen namelijk toen ik erachter kwam dat dat kon. We zijn er een heel stuk voor teruggelopen en heb nog foto's van iemand gemaakt in ruil voor nootjes.
Er was een eekhoorntje - we hebben hem Carl genoemd - wat iedere keer weer terug kwam en steeds wat brutaler werd. Op een gegeven moment ging hij zijn nootjes niet meer begraven, maar bleef hij op mijn schoot zitten om ze op te eten. Dit deed hij ook bij mijn man en dat is denk ik de eerste keer geweest dat hij heeft gevraagd of ik toch ook maar een foto van hem wilde maken.
Ik met Carl
Zo'n 13 jaar geleden kocht ik mijn eerste spiegelreflexcamera. Bepaalde periodes fotografeerde ik heel veel en dan lag hij weer maanden in de kast.
Net voor corona begon mijn obsessie met planten en ben ik mijn groeiende plantenverzameling vast gaan leggen. Daarnaast had ik een doel gesteld om één keer per week op pad te gaan met mijn camera en natuurfoto's te gaan maken.
Dat doel haalde ik niet, maar ik merkte wel hoezeer ik creativiteit én het fotograferen had gemist.
Als je de tijdlijn een beetje in de gaten heb gehouden, komen we hier weer bij de burn-out en lag alles even helemaal stil.
Huisdierenfotografie
Wat mij tijdens mijn burn-out energie gaf, was lekker buiten zijn. Wandelen, het liefste met de hond en genieten van de natuur.
Doordat ik mezelf de periode daarvoor had uitgedaagd om weer meer te gaan fotograferen, was dit makkelijk om weer af en toe wat op te pakken. Toch was natuurfotografie niet helemaal wat ik zocht.
Met mijn liefde voor dieren heeft het foto's maken van dieren altijd wel in mijn achterhoofd gezeten, maar het was gedoe en moeilijk en ik had er geen tijd voor naast mijn werk en sport.
Met mijn burn-out werkte ik maar een paar uurtjes, dus tijd was geen excuus meer.
Ik had ook een nieuwe camera aangeschaft, dus dat was ook geen reden meer om het niet te gaan proberen.
Een van mijn beste vriendinnen heeft twee zeer goed opgevoede hondjes die wel model wilde staan om te kijken of ik het überhaupt leuk vond. Ik had wat research gedaan op internet, alvast wat tips gelezen, dus ik ging niet helemaal blanco van start.
Ik moet zeggen: het is het beste wat ik gedaan had kunnen hebben. Ik ben zo ontzettend blij dat ik dit gevonden heb.
Ik mag drie van mijn favoriete dingen combineren: dieren, fotografie en natuur. Meer kan ik niet wensen.
Wat hopelijk duidelijk is geworden, is dat ik eigenlijk alle dieren leuk vind. Ik heb dan ook heel bewust niet gekozen om alleen honden of katten te fotograferen, maar het juist breed te houden.
Mijn enige voorwaarde? De fotoshoots vinden altijd buiten plaats. De natuur heeft mijn voorkeur – met al die mooie kleuren, zonsopkomsten en -ondergangen, en de afwisseling van de seizoenen – maar ook een urban setting kan prachtig zijn.
De locatie stemmen we samen af. We houden rekening met drukte, temperatuur, het tijdstip én de tijd die jouw dier nodig heeft om te wennen. Je huisdier hoeft niet los te kunnen lopen, geen commando's te kennen of stil te zitten. Alles mag in zijn of haar eigen tempo.
Bekijk mijn portfolio eens als je nieuwsgierig bent naar welke dieren ik heb gefotografeerd tot nu toe.
Mijn droom
Mijn droom is om mijn bedrijf uit te laten groeien tot een fulltime-business. Dat ik lekker in de natuur (of stad) mag liggen en mijn tijd mag besteden aan het vastleggen van jouw dier(en).
Dat ik jou blij mag maken met mooie, grappige foto's — maar vooral foto's waarop het karakter van jouw huisdier écht naar voren komt. Zodat je altijd iets hebt om op terug te kijken.
Of het nu gaat om de puppy-, kitten- of babytijd, of juist als jouw huisdier er niet meer is. Of misschien wel gewoon omdat je, net als ik, je hele huis vol wilt hangen met foto's. 😉
Het is nog geen full-time baan, maar gelukkig zit er wel groei in en daar ben ik ontzettend dankbaar voor!
Wil jij ook supermooie foto's van jouw huisdier?
Neem gerust contact op, of geef een fotoshoot cadeau. Als je dat prettig vindt, kunnen we ook een kennismakingsgesprek inplannen.
En volg me vooral op social media (@nlsdierenfotografie) – zo help je mee mijn droom verder waar te maken.”
Wie weet tot snel!
